In mijn vorige blog had ik het over fog, edge en cloud. Wat een kretologie bedacht ik me nog net op tijd voordat ik in de ICT-pen wilde klimmen om maar eens wat dieper op de materie in te gaan. Ik ben niet zo’n voorstander van dit soort kreten als je ook andere mogelijkheden hebt om duidelijkheid te scheppen, maar… hoe zal IoT op deze weegschaal overkomen? De term internet der dingen stamt, hoe verrassend dit ook mag klinken, uit de vorige eeuw. De toepassingen kwamen in die tijd niet veel verder dan RFID technologie, de bekendheid was daarmee vrij laag.
Inmiddels zijn we met IoT veel verder dan het verbinden van mensen en dingen. Of zoals Wikipedia het zo mooi weet te benoemen: Door alle objecten, inclusief mensen, van identifiers te voorzien zou de echte wereld geïnventariseerd en gemanaged kunnen worden door computers. Te denken valt bijvoorbeeld ook aan het volgen van het transport van pakketjes. Tja, toen was het allemaal nog redelijk eenvoudig, identifiers of tags bevatten niet veel intelligentie en zijn ook in veel mindere mate kwaadaardig te beïnvloeden. Nu is dat wel anders, Wikipedia vervolgt: In de huidige visie spelen 'slimme' objecten een sleutelrol in het internet der dingen. In de huidige betekenis refereert de term internet der dingen dus aan 'dingen' die zelf computers zijn, en via internet zaken monitoren en regelen. That’s different cook, zou Van Gaal zeggen, computers zijn immers weldegelijk te beïnvloeden met allerlei vormen van cybercrime en andere narigheid.
IoT spullenboel rücksichtslos aan het internet?
Dat we met de huidige IoT technologie hoge eisen moeten stellen aan beveiliging is niet nieuw, iedere professional is daar volop mee bezig. De van goedvertrouwen zijnde particulier daarentegen knoopt zijn Alibaba spullenboel over het algemeen rücksichtslos aan het internet. Helaas blijft het veiligheidsbesef op dit gebied vaak ver achter, maar gelukkig zien we verbeterslagen. Zowel de fabrikanten als de consumenten worden zich steeds bewuster van de noodzaak, gelukkig maar, anders zullen de fraaie IoT gadgets en de consument uiteindelijk geen vriendjes blijven. We zullen dus de ICT-omgeving heel goed moeten inrichten, en ja, dan is enig vakjargon helaas onvermijdelijk.
De tussenlaag als oplossing?
Bij de nieuwere generatie IoT devices zien we vaak dat de producten voorzien zijn van een digitale laag als tussenbuffer voor communicatie met een cloud platform. Natuurlijk kun je in deze tussenlaag allerlei encryptie- en beveiligingsoplossingen opnemen, maar voor kritische toepassingen is dit niet genoeg. Het platform is de ‘verkeersregelaar’ voor de sensoren, signalen worden geanalyseerd en via logische verknopingen worden andere apparaten weer aangestuurd. Veel apparaten functioneren dus niet onafhankelijk, en hebben elkaar, inclusief een internetverbinding, nodig. Voor de slimme thermostaat die onze leefpatronen door wil geven aan zijn sponsors, of informatie over het weer van internet wil verzamelen, is dit niet zo kritisch en zal een rechtstreekse internetverbinding over het algemeen prima functioneren.
Professionele IoT oplossingen
In professionele toepassingen waar security op hoger niveau staat en waar grip op latency een belangrijke rol speelt moeten we andere maatregelen treffen. IoT apparaten horen afgeschermd te zijn in een apart netwerksegment of virtueel LAN (VLAN) zodat ze geen invloed kunnen hebben op bedrijfkritische data. Op deze wijze heb je veel mogelijkheden om beveiliging te optimaliseren. Daarnaast zie je vaak dat dataverwerking, analyse en aansturing dichter bij de devices moet plaatsvinden. Er komt als het ware een sever tussen de devices en het cloudplatform, dat biedt aanvullende mogelijkheden voor beveiliging en snelheid van dataverwerking. Cisco heeft de term Fog Computing hiervoor bedacht, op andere vlakken hoor je vaak over Edge Computing. Verschillen zijn er nauwelijks, maar daar verschillen de diverse inzichten al over. Ik kom hier nog op terug, lijkt me spannend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten